ഒരു കത്ത്

സുഹൃത്തേ,

“എന്‍റെ ഹൃദയത്തില്‍ നീ അവശേഷിപ്പിച്ച ശൂന്യത ഇനി ഞാന്‍ എന്തു കൊണ്ടു നിറയ്ക്കും...നീ തന്ന ഓര്‍മകളെ അവിടെ ഞന്‍ പുന:ശൃഷ്ടിച്ചു, പിന്നെയും ശൂന്യത ബാക്കി കിടന്നു..”

ഒരു പിന്‍വിളി, പഴയതില്‍ നിന്നും.
അത് കേട്ടില്ലെന്നു നടിക്കാ‍ന്‍ ആര്‍ക്കാവും.
ഓര്‍മകളെ നാം അറിയുന്നതെങ്ങനെയാണ്. ചില പാട്ടുകള്‍ നമ്മെ പഴയ കാലത്തീലേക്ക് കൊണ്ടെത്തിക്കും..ചില നറു മണങ്ങള്‍, ചില കാഴ്ചകള്‍,ചില സൌഹൃദങ്ങള്‍..
അവ സ്വന്തം ഹൃദയത്തിലേക്കുള്ള മടക്കയാത്രകളാണ്.അവയ്ക്കാണ് തീവ്രതയേറുന്നത്..
അങ്ങനെയുള്ള മടക്കയാത്രകളാണ് നിന്‍റെ ഓരോ കത്തുകളും..
ഹൃദയം കൊണ്ടറിഞ്ഞത് ഒരിക്കലും മറവിയിലേക്ക് വഴുതാന്‍ വഴിയില്ല.മറക്കണമെങ്കില്‍ നാം നമ്മെത്തന്നെ മറക്കേണ്ടി വരും.അത് നമ്മുടെ മരണവും.
മരണത്തെപ്പോലൊരു സത്യം മറ്റൊന്നുണ്ടോ....

* * * *
നിനക്കും എനിക്കും ഇടയില്‍ ഒരു ഹൃദയമിടിപ്പിന്‍റെ അകലം മാത്രം.
അങ്ങ് അവിടെ നിന്‍റെ ഹൃദയമിടിക്കുന്നതിന്‍റെ വേഗം ഇവിടെ എനിക്കു കേള്‍ക്കാം...

--- രൂപക്

post scrap cancel