നിറം മങ്ങുന്ന കാഴ്ചകള്‍

സൌഹൃദത്തിന്‍റെ പൂക്കാലം അസ്തമിക്കുകയാണ്!
ഒരുപക്ഷെ ഇതൊരു തുടക്കമാകും.
ശൂന്യമായ എന്‍റെ നിമിഷങ്ങളെ പ്രകോപിപ്പിക്കാന്‍ ആരുണ്ടാകും. ചിലപ്പോള്‍ ജീവിതം പായുകയാണ്. മറ്റു ചിലപ്പോള്‍ മറിച്ചും. ഈ വേഗത്തിനും സ്ഥായിക്കുമിടയിലിള്ള വികാരത്താല്‍ ഞാന്‍ ആക്രമിക്കപ്പെടുന്നു. മനം മടുപ്പിക്കുന്ന വേഗതകള്‍ക്ക് ചായം പൂശാന്‍ ആരോടാണ് മനം തുറക്കേണ്ടത്..

മനം തുറക്കുകയെന്നാല്‍ ഒരു ആക്രമണമാണ്, സ്വയം മുറിവേല്പിക്കപ്പെടുന്ന ആക്രമണം. അതിന്‍റെ തീവ്രത പിറ്റേദിവസത്തെ ഉറക്കച്ചടവിലാണ് അറിയുക. ഒറ്റപ്പെട്ടു നില്‍ക്കുമ്പോഴേ കൂട്ടം കൂടിചെയ്ത അബധങ്ങളിലേക്ക് കണ്ണുതുറക്കൂ. സഞ്ചരിച്ച വഴികളിലെ വിഡ്ഡിത്തങ്ങളെ അപ്പപ്പോള്‍ അറിയാത്തതെന്തേ..! സ്നേഹിക്കപ്പെടുന്ന പെണ്ണും,കുടിച്ച മദ്യവും ഒരു പോലെയാണ്. ലഹരിയിറങ്ങിയ ശേഷം രണ്ടും വിഡ്ഡിത്തം തന്നെ. എങ്കിലും ആ ലഹരിയില്‍ ഒരാനന്ദമുണ്ട്; അറിയുന്നതു വരെയുള്ള ആനന്ദം.
അറിഞ്ഞു കഴിയുമ്പോള്‍ വിരക്തിയും.
മനസിന്‍റെ വരള്‍ച്ചകൊണ്ടാകാം ഇങ്ങനെയൊക്കെ തോന്നുന്നത്.
വായിക്കാത്ത പുസ്തകങ്ങളുടെ പുറം ചട്ട എത്ര മനോഹരം, വായിച്ചു കഴിയുമ്പോള്‍ പുറം ചട്ട ആര് കാണുന്നു. ജീവിതത്തിന്‍റെ മനോഹാരിതയില്‍ മനം മയങ്ങാന്‍ ഏതിന്‍റെ പുറം ചട്ടയാണ് തുറക്കേണ്ടത്..
സംഗീതത്തീന്‍റെയോ.., ചിത്രമെഴുത്തിന്‍റെയോ...
ഒരു പക്ഷെ ഭ്രാന്തിന്‍റെ പുറം ചട്ട തുറന്നാല്‍ ഇതെല്ലാം അറിയാന്‍ കഴിഞ്ഞേക്കും. ഒരല്പം ഭ്രാന്തില്ലാതെ ഒന്നുമാകാന്‍ കഴിയില്ല..
ഒന്നുകില്‍ ഒന്നും അറിയാതിരിക്കുക, അല്ലെങ്കില്‍ എല്ലാം അറിയുക.
ഈ ത്രിശങ്കുസ്വര്‍ഗ്ഗത്തില്‍നിന്നുമെന്നാണൊരു അവസാനം.......