അഴുക്കുകള് വഹിക്കുന്ന ഓടയുടെ അരികു ചേര്ന്ന്
ഞങ്ങള് നടന്നു
ദൂരേക്ക്....
വളരെ ദൂരേക്ക്...
അവിടെ, സൂര്യന് അസ്തമിക്കാന് തുടങ്ങുന്നു.
ഇരുട്ട് കയ്യടക്കിയ ഇടവഴികളില്
റബ്ബറിന് പൂവിന്റെ മണമുണ്ടായിരുന്നു.
ഈ രാവ് പുലരാതിരിക്കട്ടെ...
ഈ രാത്രിയെ നമുക്ക്
വാക്കുകള് കൊണ്ട് അണകെട്ടി നിര്ത്താം..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
prabhaathangalkku kazhiyaathath vaakkukal kondu?
klooam
kollam....
Post a Comment